เหล็กไร้สนิม (สเเตนเลส)

เหล็กไร้สนิม (สเเตนเลส) ชื่อภาษาอังกฤษ Stainless steel

เมื่อเหล็กมีข้อเสียคือขึ้นสนิมง่าย มนุษย์จึงได้พยายามคิดค้น พยายามหาวิธีทำให้เหล็กไปเป็นสนิมให้จงได้ และก็ไม่มีอะไรเหนือความสามารถของมนุษย์ โดยสามารถคิดค้นวิธีขึ้นได้เมื่อปี ค.ศ. 1821 โดยนักโลหะวิทยาชาวฝรั่งเศส ปิแอร์ เบอร์แทร์ แต่ในตอนนั้นก็ยังมีข้อเสียคือเปราะ แตกหักง่าย ต่อมา มีชาวอังกฤษสองคนคือนายวูดส์และคลาร์ค ได้จดสิทธิบัตรโลหะที่ทนต่อการกัดกร่อนจากสภาพอากาศและกรดเป็นครั้งแรก ในปี 1872 โดยขณะนั้นส่วนสมของเหล็กไร้สนิมจะประกอบด้วย ไปโครเมียม 30-35 เปอร์เซ็นต์ ทังสเตน 1.5-2.0 เปอร์เซ็นต์ หลังจากนั้นก็ได้มีพัฒนาการเรื่อยมาจนผลิตออกมาเป็นอุตสาหกรรมขนาดใหญ่ในปัจจุบัน ซื่งจะมีส่วนผสมของโครเมียมอย่างน้อย 10.5 เปอร์เซ็นต์

โดยหลักการที่ไม่ทำให้เกิดสนิมของเหล็กไร้สนิม ก็คือการทำปฏิกิริยากันระหว่าง ออกซิเจนในอากาศกับโครเมียมในเนื้อสเตนเลส แล้วเกิดเป็นฟิล์มบางๆเคลือบผิวเหล็กไว้

ในปัจจุบันมีใช้ประโยชน์จากเหล็กไร้สนิมมากมาย แทบจะทุกอุตสาหกรรมเลยก็ว่าได้ ยกตัวอย่างเช่น

อุตสาหกรรมอาหารที่ต้องเน้นในเรื่องความสะอาดปลอดภัย ก็จะใช้สแตนเลสมาทำเป็นหม้อ เครื่องครัว เครื่องชงกาแฟ เป็นต้น
อุตสาหกรรมก่อสร้าง ที่ใช้แสตนเลสมาทำประตูรั้ว ราวบันได เป็นต้น
อุตสาหกรรมยา ที่ต้องลดการปนเปื้อนจากการทำปฎิกริยา

ถือว่ามีประโยชน์มากมายเลยครับสำหรับเหล็กไร้สนิม โดยสามารถเลือกนำไปใช้งานให้เหมาะสมในแต่ละอุตสาหกรรมได้อย่างดี แต่ถึงจะมีข้อดีมากมายแต่ก็มีข้อเสียคือราคาแพงครับ

ที่มาภาพประกอบ www.chiangraifocus.com/forums/index.php?topic=172017.0
ที่มาข้อมูล th.wikipedia.org/wiki/เหล็กกล้าไร้สนิม